یه مدته که مفهوم "خونه ی من" برام معنی پیدا کرده. حتی مفهوم "خونه ی پدری" رو الان کاملا" درک می کنم! تا قبل از این اصلا" نمیشد حسش کرد.برای خودم خیلی جالبه که اتاقی که ۱۱ ساله اتاقم بوده دیگه برام جای راحتی نیست!
خونه، الان دیگه فقط یه جایی نیست که خانوادت توش هستن و شبها اونجا می خوابی و وسایلت توشه. الان خونه یعنی یه جزء دوست داشتنی از زندگی من، یعنی جایی که دوستش دارم، اونجا بیشترین احساس آرامش رو می کنم و هر جا هستم دوست دارم زودتر برگردم خونه خودم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر