مادر همسرهمکارم آلزایمر دارد و حالش وخیم است. فیلم او را در عید امسال (یکماه پیش) نشانم میدهد که حالش خوب بوده و می گوید باورمان نمیشود که در این یکماه اینقدر حالش بد شود.
با خودم فکر میکنم چقدر زندگی ناپایدار است. به فرزندانش فکر میکنم که این روزها باید برایش سنگ تمام بگذارند چراکه او یک عمر برای آنها مادری کرده. یادم می آید که به ما می گفتند که خوب است آدم همیشه به یاد مرگ باشد. واقعا" راست میگفتند ها. اگر به یاد مرگ باشی دیگر اینقدرزندگی را سخت نمی گیری .
موقع رفتن عذر خواهی میکند که با این حرفها خاطر مرا مکدر کرده...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر